بررسی مقایسه ای تاثیر تمرینات ثباتی و taping بر اصلاح وضعیت جلوآمده ی سر

سابقه و هدف: درمان وضعیت جلوآمده سر به دلیل ایجاد ضعف و خستگی عضلانی، کاهش دامنه حرکتی و اختلال حس عمقی گردن دارای اهمیت زیادی می باشد و اقدامات متعددی از قبیل تمرینات ثباتی جهت درمان این اختلال معرفی شده است. تاکنون از tape برای درمان این اختلال استفاده نشده است. از این رو، در این مطالعه به مقایسه تاثیر تمرینات ثباتی و taping در افرادی با وضعیت جلوآمده سر پرداخته شد. مواد و روش ها: سی و سه نفر زن مبتلا به وضعیت جلوآمده سر در دامنه سنی 40-18 سال، به طور تصادفی در یکی از سه گروه: تمرینات ثباتی، tape و کنترل (بدون مداخله) قرار گرفتند. تمرینات ثباتی در یک دوره ی 6 هفته ای و 3 بار در هفته به افراد آموزش داده شد. از tape روی خلف گردن و کمربند شانه ای استفاده شد. میزان جلوآمدگی سر از طریق شاقول و زاویه کرانیوورتبرال از طریق عکس گرفتن از نیم رخ، قبل و بعد از شش هفته درمان اندازه گیری شدند. به منظور بررسی ماندگاری مداخلات، متغیرهای مورد بررسی پس از یک ماه مجدداً مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: بررسی درون گروهی نتایج نشان داد که تمرینات ثباتی و tape هر دو در کاهش انحراف رو به جلوی سر موثر بودند (05/0>p). در مقایسه بین گروهی تفاوت معنی داری بین تمرینات ثباتی در مقایسه با tape، در بهبود زاویه کرانیوورتبرال مشاهده نشد (05/0<p). در مرحله پیگیری، پایایی اثر مداخله در هر دو گروه درمانی دیده شد (05/0<p).  نتیجه گیری: تمرینات ثباتی و استفاده از tape می توانند موجب اصلاح وضعیت جلوآمده ی سر شوند. در موارد دشواری دسترسی بیماران به کلینیک و یا نبودن وقت کافی برای انجام تمرینات، استفاده از tape به تنهایی و با رعایت احتیاطات نیز می تواند در بهبود انحراف رو به جلوی سر موثر باشد